Dygresje i przemyślenia

Gdy młodsza córka z blahostek robi problem i złości się bez powodu, to mówi, że jest to kobiece.

Takie emanowanie kobiecością, czy może raczej kobiecość w tym wydaniu na co dzień była jedną z przyczyn rozpadu naszego małżeństwa.

Wolę inne, typowo kobiece cechy i zachowania, jak: ciepło, opiekuńczość, delikatność, cierpliwość, zrozumienie.

Kobieta powinna być łagodna, bo nie ma potrzeby by była agresywna. Tymczasem dość charakterystycznymi cechami kobiet (zwłaszcza młodych) są właśnie; drażliwość i roszczeniowość. Jak choćby córka: jest zadowolona, że mieszka ze mną – i tylko ze mną - a jednocześnie przejawia zachowania mnie nie odpowiadające.

6.01.2009

Witaj w klubie z 5. z przodu,
ale czuj się zawsze młodo
a żyj jakby anioł w niebie
na ziemi nowej dla Ciebie.

Gdy życie toczy się normalnie, z dnia na dzień tak samo – mało jest skłonności do jego opisywania. No bo co tu pisać? Że znów jechalem metrem? Że znów byłem w pracy? Że znów to, że znów tamto?

Wydawać by się mogło, że jeśli nie spotykają nas chwile szczególnego szczęścia, jeśli nie przydaża nam się nieszczęście jakieś, jeśli nie mamy akurat z ludźmi, którzy wchodzą w nasze życie, czy tego chcemy, czy nie – nie ma o czym pisać,

Tak by można było myśleć. Tymczasem, moim zdaniem, czy jest o czym pisać, czy nie, zależy od umiejętności obserwowania życia, zauważania jego wielobarwności, wyciągania wniosków.

Widocznie mam z tym kłopot jakiś, skoro wenę swoją karmię najczęściej negatywnymi aspektami życia.

Nie po raz pierwszy młodsza corka uświadomiła mi coś lub zainspirowała do czegoć. Wczoraj w kontekście świąt BN powiedziała, że ex jej zdaniem uważa, iż rodzina, to miejsce, gdzie ona mieszka. Tymczasem córka powiedziała, że rodzina, to przecież ludzie.

Dzisiaj dopiero, po przemyśleniach, doszedlem do wniosku, że i ja w pewnym stopniu tak to widziałem, jak córka nie chce, aby widzieć.

Córki młodszej definicja życia

Odchodzą ludzie, z którymi mieliśmy określony charakter kontaktów - od nich najczęściej uczyliśmy się czegoś. Wprawdzie w ich miejsce przychodzą – może nawet jest ich więcej – inni, ale charakter kontaktów jest zupełnie się różniący, a nadto najczęściej to ich uczymy.

Ci, którzy przychodzą, w charakterze kontaktu nigdy nie zastąpią tych, którzy odeszli.

22.11.2008