Kontynuacja

Zatelefonowała do mnie starsza córka z wiadomością, że na stypie rodzeństwo jej męża nie chce widzieć mojej byłej żony. Gdy o tym córka jej powiedziała, to ona oświadczyła, że przeze mnie, bo zmarłej nagadałem na nią.

Córka powiedziała mi, że wie, iż to nieprawda. Niemniej jednak noclegu w stanowiącym niegdyś naszą własność mieszkaniu wg. córki ex żona odmówi mi.

Po tym, gdy w szpitalu najstarszy syn zmarłej Z. powiedział, że gdyby chciała odwiedzić Z. a on by akurat tam był, to zepchnąłby ją ze schodów - spodziewałem się, że jakaś akcja tego typu po śmierci Z. nastąpi.

11.10.2008

Przejść z moimi działaniami, czy pracować w Warszawie. Wiele przemawia za Piasecznem.

10.10.2008

Widziałem tunel, który miał wymiary niewielkie, nie więcej, niż 0,5 m wysokości i 1 m szerokości, ale nie wszedłem weń. Miałem świadomość klaustrofobii, ale we śnie lęku nie miałem.

10.10.2008

Odeszła, -  choć odejść tak bardzo nie chciała,

Odeszła, – gdy swoje plany działań miała,

Odeszła, – lecz inni zostali z myślami,

Odeszła, – a myśli ich biją w nich samych,

Odeszła, - by dla innych zostawić nauki,

Odeszła, – a teraz w domu miała wnuki,

Odeszła, – nie mając już swojego domu,

Odeszła, – nie po to, by zejść z drogi komu,

Odeszła, – żałując rad nie posłuchania,

Odeszła, -  świadoma błędu darowania,

Odeszła, – Opatrzność miała przy tym plany,

Odeszła, – był przy tym najbardziej kochany (?),

Odeszła, – w dwóch stadiach – a on był obecny,

Odeszła, – czy czuje się teraz bezpieczny (?).

Bóg to rozsądzi,

Wiedzę on ma całą,

My tylko przekazy …,

To niezwykle mało.

Odeszła ciałem,

Jednak pozostała …,

To wyrzut sumienia,

No cóż – Zosia cała.

Warszawa, 10.10.2008r.

Wiersz najpierw w zasadniczym zarysie nagrałem na dyktafon w telefonie a potem przepisałem i uładziłem.

10.10.2008